مقایسه توانایی دولتِ ایران و کشور‌های منتخبِ شرقِ آسیا در سیاست‌گذاری کووید-19

در حالی‌که سیاست‌گذاری دولت‌های منتخب شرق آسیا(کره جنوبی، هنگ‌کنگ، سنگاپور و تایوان) به عنوان یکی از الگوهای موفق در مقابله با ویروس کرونا مورد تحسین جهانیان قرار گرفت، درباره اقدامات دولت ایران دیدگاه‌های مختلفی مطرح شد. هدف نوشتار حاضر این است که از چشم‌انداز مفهوم «توانایی دولت»، به مقایسه این دو نوع سیاست‌گذاری بپردازد. پرسش اصلی پژوهش این است که توانایی دولت در ایران و کشورهای‌ منتخب شرق آسیا چه تأثیری در عملکردِ نظامِ سیاست‌گذاری کروناویروس داشته است؟ از این رو، پس از بررسی رهیافت‌ها و نظریه‌های گوناگون در قالب ادبیات نظری، مدل لیندول و تئورل به عنوان معیاری برای سنجش و ارزیابی این سیاست‌گذاری‌ها انتخاب شد. یافته‌ها حاکی است پایین بودنِ درجه توانایی دولتِ ایران در مقایسه با دولت‌های منتخب شرق آسیا به لحاظ استفاده از ابزارهای سیاستی(اجبارها، مشوق‌ها و تبلیغات) و نیز به خدمت گرفتن منابع(درآمد، سرمایه انسانی و اطلاعات)، نتایجِ سیاستیِ متفاوتی در سیاست‌گذاری ویروس کرونا پدید آورد. روش پژوهش، توصیفی، تحلیلی و مقایسه‌ای است. برای گردآوری داده‌ها و اطلاعات، از شیوه اسنادی و کتابخانه‌ای استفاده شده است.